ΟΙ ΜΠΙΖΝΕΣ ΤΗΣ… ΕΘΝΙΚΗΣ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ»

Τα τελευταία 170 χρόνια, το πολιτικοοικονομικό πλαίσιο της Ελλάδας καθορίζεται από μια στρεβλή και νόθα οικονομική διάρθρωση. Συνολικό αποτέλεσμα της εξαρτημένης ιστορικής εξέλιξης κάτω από την κυριαρχία αστοτσιφλικάδων, αρχικά, και μεταπρατικών κεφαλαιοκρατικών σχέσεων, στην συνέχεια. Κοινός παράγοντας, η εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές –κάθε απόχρωσης – δυνάμεις.

Η κυριαρχική παγκοσμιοποίηση, έφερε στο προσκήνιο τον ζωτικό παράγοντα της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Οι εθνικισμοί που περιζώνουν την χώρα, την τελευταία 15ετία, έδωσαν την πίεση για προάσπιση των εθνικών συμφερόντων. Το ΒΕΤΟ στα Σκόπια, αδήριτη ανάγκη για έναν λαό που θέλει να έχει αντιιμπεριαλιστικά -πατριωτικά -αντανακλαστικά, σε συνθήκες ολιγοπωλιακού καπιταλισμού, μετατρέπεται και σε ισχυρό επιχείρημα για την πολιτική ολιγαρχία, προκειμένου να αθωωθεί η εσωτερική πολιτική της. Ο προβολέας της σκηνής, στράφηκε επιδέξια στον Καραμανλή, που «μας έκανε εθνικά υπερήφανους». Η κουίντα, όμως, έχει υποβολείς, οικονομικές συμφωνίες και μπόλικη ανταλλαγή.

Στο εσωτερικό, η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος ζωτικών εθνικών πόρων (πατρίδα είναι και αυτά!), συνοδεύεται με την έγκριση ενός τεράστιου εξοπλιστικού προγράμματος. Δεκατέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ θα δαπανηθούν τα επόμενα χρόνια για «αγορές του αιώνα». Έχουν παραγγελθεί 419 τεθωρακισμένα οχήματα από τη Ρωσία με κόστος είναι 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Η Γερμανική κυβέρνηση προωθεί το «Γιουροφάϊτερ» στην πολυεθνική αγορά όπλων, ενώ οι Η.Π.Α λανσάρουν F-16 τελευταίας τεχνολογίας και το υπερσύγχρονο JSF. Το κόστος, μαζί με τον εκσυγχρονισμό των F-16 block 30 και 50 όπως και των Mirage 2000 που ήδη έχουν αγορασθεί, θα φτάσει τα 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Στον αέρα, η αγορά 20 μεταφορικών ελικοπτέρων, με κόστος 1.200.000.000 ευρώ, ας ελπίσουμε να μην σχετίζεται με την πρόσφατη πίεση των Αμερικάνων προς τους συμμάχους, να καλύψουν την έλλειψη υποστήριξης των «ευέλικτων» μονάδων, που χρειάζονται επεμβάσεις στα Βαλκάνια ή στο Αφγανιστάν.

Την στιγμή που η «διεθνής συμμαχία», στοχεύει στον αφοπλισμό της Αντίστασης σε ΗΠΑ και Ισραήλ, προγραμματίζεται η κατασκευή 6 νέων φρεγατών (κόστους 2,2 δισεκατομμυρίων ευρώ), υπερσύγχρονα εξοπλισμένων για μάκρυνες αποστολές. (Ενδιαφερόμενοι προμηθευτές, η Ολλανδία, η Αμερική, η Γερμανία και η Γαλλία, του… φίλου μας Σαρκοζί). Εντελώς τυχαία, δυο τέτοιες ελληνικές φρεγάτες περιπολούν η μία στον Περσικό Κόλπο και η άλλη στα ανοιχτά της Βηρυτού, όπου η φιλοαμερικανική κυβέρνηση Σινιόρα, πρωτοστατεί στην καταστολή της αντίστασης.

Στο ενεργειακό αλισβερίσι, η γεωπολιτική προσέγγιση του Πούτιν, αντισταθμίζει την μονομερή ιμπεριαλιστική εξάρτηση από τις Η.Π.Α, με την παράμετρο της μονοπωλιακής εξάρτησης– όσον αφορά το φυσικό αέριο – από μια χώρα. («η Ελλάδα στο τέλος του 2015 θα καταναλώνει 7 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, το 80% του οποίου θα προέρχεται από τη Ρωσία», όπως ανέφερε ο Καραμανλής). Παράλληλα, συνοδεύεται με τα κέρδη που θα καρπωθούν ενεργειακοί, κατασκευαστικοί και ναυτιλιακοί όμιλοι, με προεξέχοντες αυτές των Λάτση και Κοπελούζου (να θυμίζουμε ότι η ιδέα του αγωγού ανακινήθηκε από τον Λάτση – το 1993- και υιοθετήθηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη).
Δυο αγωγοί συνδέουν ήδη την χώρα μας, μέσα από την Βουλγαρία, με το φυσικό αέριο της Ρωσίας. Ο ένας ανήκει στην ΔΕΠΑ (Δημόσια Επιχείρηση Αερίου)- που η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει την ιδιωτικοποίησή της. Ο άλλος στην Προμηθέας Γκάζ -μια κοινοπραξία ανάμεσα στον Όμιλο Κοπελούζου και την ρωσική Gazprom.
Ένας τρίτος αγωγός, που κατασκευάζεται αυτή την στιγμή, θα μεταφέρει αέριο από το Αζερμπαϊτζάν στην Ελλάδα μέσα από την Τουρκία. Το ελληνικό τμήμα θα ανήκει στην ΔΕΠΑ και κατασκευάζεται από τον Όμιλο Κοπελούζου.

Η εξάρτηση από το ξένο παράγοντα που η σοσιαλκαπιταλιστικές άρχουσες τάξεις παρουσίαζαν ως «συμμαχική αρωγή» και ως «στρατηγικούς εταίρους», συνεχίζεται από την τωρινή κυβέρνηση, στα χνάρια που ξεκίνησε ο «εκσυγχρονισμός» του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Οι αποκαλύψεις για τις μίζες της Siemens (ξεκινούν από το 1997), διαλύουν κάθε αυταπάτη γύρω από τις συναλλαγές των κυβερνήσεων και των επιχειρηματικών τους κολαούζων.
Το ξεπούλημα ζωτικών εθνικών κεφαλαίων είναι προφανές ότι θα συνεχιστεί με τον Ο.Τ.Ε, την Δ.Ε.Η, τα λιμάνια και γενικότερα με οτιδήποτε μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί σε γηγενή και ξένα συμφέροντα.
Ένα εναλλακτικό πατριωτικό κίνημα, δεν μπορεί να μην λαμβάνει υπόψην, όλες αυτές τις παραμέτρους. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, εκτός αν οι έλληνες κεφαλαιοκράτες, αμνηστεύονται επειδή γεννήθηκαν σ’αυτό τον τόπο. Παράλληλα, η σύνδεση εθνικού και κοινωνικού, είναι ανάγκη να μπορεί να διαχωρίζει τις όποιες συναισθηματικά φορτισμένες παραμέτρους. Διαφορετικά, ένα εθνικό θέμα αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας-όπως το Σκοπιανό – θα καταστεί γραφικό, όταν όλη η υπόλοιπη χώρα είναι «προς πώληση».