ΚΑΠΟΤΕ ΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΝ ΜΕ ΠΕΤΡΕΣ...

ΚΑΠΟΤΕ ΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΝ ΜΕ ΠΕΤΡΕΣ...
ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΞΙΕΣ, ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ, Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ, Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ, O ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ...!!!

Η ...ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Η ...ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
Ο βυθός της λίμνης του...εκσυγχρονισμού

Άφήστε τα δέντρα, φτιάξτε φράγματα!!!

Το Φαραωνικό φράγμα του Αχελώου!

Οι πληγές της Φύσης...

Κόψτε το δέντρο, εμποδίζει την θέα.

"Θα γίνουμε όπως η Λίμνη Πλαστήρα", μου είπαν οι κάτοικοι!!!

8 Μαρ 2010

ΤΟ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Ο ναρκισσιστικός εαυτός του Έλληνα μικροαστού δέχθηκε ισχυρό πλήγμα. Η χρόνια αποστέρηση σε όλα τα μικροεπίπεδα της καθημερινότητας, είχε βρει την ιδεοληπτική δικαίωσή της σ’ένα υπερδιογκωμένο «Εγώ». Ίσως αυτό εξηγεί το γεγονός, πως στην σημερινή κρίση αυτό που τρομάζει περισσότερο από την ίδια την κρίση, είναι η πρωτοφανής απάθεια, ο φόβος και η ενοχή. Η αποδοχή μιας αδιαμφισβήτητης και αυταρχικής εξουσίας, φαντάζει τώρα απόλυτα φυσιολογική, για να «σώσει οτιδήποτε αν σώζεται». Η υπερνίκηση της εσωτερικής έντασης εξαρτάται από την παντοδυναμία μιας κυβέρνησης. Οι ιδέες «αρχοντοχωριάτικου» μεγαλείου εμπεριέχουν και το καταθλιπτικό αντεστραμμένο είδωλό τους.
Στην ύστερη μεταπολίτευση, τα μικρά και μεσαία αστικά στρώματα, ενοποιήθηκαν γύρω από τον φετιχισμό την κοινωνικής «θέσης», σε αντιδιαστολή με ευρύτερες λαϊκές συμμαχίες του παρελθόντος, που κατά καιρούς, τα οδηγούσαν, σε πορεία ριζοσπαστικοποίησης, προς μια «εν δυνάμει» ταξική συγκρότηση. Κοντά σε αυτά και οι εύποροι αγρότες ολοκλήρωσαν την στρεβλή αστικοποίησή τους. Ο καταναλωτισμός, η αεριτζίδικη νοοτροπία, η «μαγκιά» του μεσάζοντα, ο ετεροπροσδιορισμός, η λαγνεία και η λατρεία του θεάματος, η ηδονοβλεπτική οπτική της καθημερινότητας, η αποθέωση του ακαδημαϊσμού και οι «διανοούμενοι ηγετίσκοι», το περιρρέον ανομικό κλίμα κ.α, προίκισαν τον ιδεότυπο της συγκεκριμένης κοινωνικής κατηγορίας –που τόσο παραστατικά είχε περιγράψει ο Μ. Γκόρκι στους «Μικροαστούς»- με τα ελληνικά χαρακτηριστικά του. Παράλληλα, δημιούργησαν την συσσώρευση του «φαντασιωσικού κεφαλαίου» που χρειάζονταν ο ντόπιος σοσιαλφιλελεύθερος «εκσυγχρονισμός». Εμφανής και η μετεξέλιξη των «εργαλείων» αυτού του μετασχηματισμού : οι τριήμερες αποδράσεις, τα...ψυχοτονωτικά γκάτζετς, οι κρατικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, ο αμβλυμμένος και στρογγυλεμένος Λόγος, η σύγχυση μεταξύ παραδοσιακού και μεταμοντέρνου, τα parades αντί παρελάσεων, οι καρτοκινητές ανάγκες, ο εργαζόμενος αντί του εργάτη, το…σούσι (τρομάρα μας), η επιχειρηματικότητα και τόσα άλλα.
Η ψυχοσύνθεση των μικρομεσαίων στρωμάτων, κυριαρχείται από ακραίες αντιδράσεις, από αφόρητη ματαίωση και ανασφάλεια, από προσαρμοστικότητα και ευελιξία, από ανεδαφικά οράματα αλλά και απίστευτες απογοητεύσεις. Ο εναγώνιος Γολγοθάς να φορέσουν «μεγαλοαστικά ρούχα», εναλλάσσεται με το δράμα μιας πιθανής επιστροφής στο μεροκάματο του εργάτη.
Ο περιβόητος μεσαίος χώρος, αποτελεί πεδίο ιδεολογικής κυριαρχίας, αλλά και τριβής για κάθε κόμμα. Επιπλέον, η άμβλυνση των ταξικών αντιθέσεων και η συναίνεση, απαιτούν ένα διευρυμένο και μαλθακό πολιτικά μεσαίο χώρο. Στην Ελλάδα, οι πολιτικές ελίτ και οι «υπηρετικοί» τους διανοούμενοι ανέλαβαν το έργο αυτό. Έπεισαν τους μικρομεσαίους, πως κυβερνούν, αλλά και ότι κατέχουν την γνώση για να διευθύνουν την κοινωνική αλλαγή. Επιπλέον, ο νεοραγιαδισμός ολοκλήρωσε την ιδεολογική επιδίωξη της κατεστημένης ολιγαρχίας. Είναι συνειδητό δημιούργημά της, ώστε να καταπνίξει κάθε ελεύθερο αγωνιστικό πνεύμα που θα μπορούσε να ριζώσει στον χώρο αυτό.
Όμως, το υποκείμενο, καλώς ή κακώς, αυτό είναι και η τραγικότητά του μπορεί να αναδείξει ευκαιρίες και ριζικές συμμαχίες ανατροπής. Είναι σαν το μεσαίο παιδί στις οικογένειες που μαθαίνει μέσα από τον δύσκολο ρόλο του. Που παρουσιάζει τις πιο πολλές ψυχικές διαφοροποιήσεις και αντιφάσεις. Που όταν βυθιστεί στον εαυτό του και συνειδητοποιήσει τον ουσιαστικό του ρόλο μπορεί να αποκτήσει την αυτονομία του.
Στην σημερινή, συγκυρία, αυτό δεν ξεκινά μόνα από την προσμονή της οικονομικής επανόρθωσης, αλλά προϋποθέτει μια επαναστατική-πνευματική αναγέννηση. Ένα νέο «σχετίζεσθαι» που θα μας οδηγήσει να ορίσουμε ξανά τα αυτονόητα. Ίσως είναι μια καλή ευκαιρία…!

Δημοσιευτηκε στην Εφημεριδα ΡΗΞΗ στο φυλο της 6ης Μαρτιου 2010.

Δεν υπάρχουν σχόλια: